راهبند زنجیری و ارزیابی آن

راهبند زنجیری اغلب در پارکینگ های بزرگ با بلوک بندی کنار هم استفاده می شود زیرا برای تقسیم بندی و کنترل مناطق بزرگ مناسب هستند.

این سیستم شامل یک ستون یا کابین موتوریزه و یک همتای غیرفعال و بدون موتور است. قسمتی که موتور در آن قرار دارد دارای قطعات الکترونیکی و گیربکس است. هنگامی که سیگنال کنترل از راه دور می رسد، موتور شروع به کار می کند و طناب زنجیر/فولادی در حالت کشش متصل به جعبه دنده بر روی زمین شل می شود. وسایل نقلیه که از زنجیره عبور می کنند وارد پارکینگ می شوند. پس از ورود به پارکینگ و خروج از خط سنسور ایمنی، موتور راهبند در جهت معکوس حرکت می کند و زنجیره را به حالت کشیده در می آورد تا دوباره از پارکینگ ها محافظت کند.

عرض پارکینگ و طول وسیله نقلیه در نصب سیستم مانع زنجیره ای بسیار مهم است. هنگامی که زنجیر روی زمین پخش شود، انتظار می‌رود که کل وسیله نقلیه روی آن وارد پارکینگ شود تا دوباره به موقعیت کشش (بسته) برگردد. هنگامی که وسیله نقلیه روی زنجیره قرار دارد، سیستم ایمنی فتوسل از کشیدن زنجیره جلوگیری می کند و بنابراین به خود و وسیله نقلیه آسیب می رساند. زنجیره تا زمانی که وسیله نقلیه بین خط سنسور ایمنی باشد به موقعیت کشش حرکت نمی کند.

در حالی که زنجیره روی زمین قرار می گیرد، کل پارکینگ محافظت نشده باقی می ماند. بنابراین استفاده از آنها می تواند در یک پارکینگ باریک و همچنین با وسایل نقلیه طولانی مشکلاتی ایجاد کند.

این راهبند را می توان در پارکینگ های باریک استفاده کرد، اما کل سیستم مانع زنجیره ای با ماندن اولین وسیله نقلیه در خط فتوسل بی اثر خواهد بود. اینها محدود به فاصله حسگری سنسورها هستند.

نیروی بالابر زنجیره مورد نیاز را می توان با انتخاب ترکیب موتور و دنده مناسب برای فاصله مورد نظر به دست آورد. در صورت برخورد خودرو با زنجیر امکان آسیب دیدن سیستم موتور و گیربکس هم وجود دارد (بسته به شدت ضربه و مقاومت زنجیره)؛ راهبند ممکن است آسیب ببیند، یا آسیب جدی به وسیله نقلیه رخ دهد و شکسته زنجیر/طناب فولادی نیز می تواند به افرادی که در پیاده رو راه می روند آسیب برساند.

برخی از سیستم های راهبند زنجیری تجاری می توانند 16 متر را پوشش دهند. در مورد تولید سفارشی این مقدار می تواند تا 50 متر (حداکثر فاصله فوتوسل) باشد.